Μιλό ή Μιγιό, Νταριούς

(Darius Milhaud, Εξ-αν-Προβάνς 1892 – Παρίσι 1974). Γάλλος συνθέτης. Μετά τις μουσικές σπουδές του στο Παρίσι, αφοσιώθηκε στη σύνθεση, εμπλουτίζοντας με τον καιρό τις πηγές έμπνευσής του με φολκλορικά στοιχεία, από τις χώρες που είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί. Μαζί με τους Χόνεγκερ, Πουλένκ, Ντιρέ, Ορίκ και Ταγιεφέρ ήταν ένα από τα μέλη της περίφημης Ομάδας των Έξι, κέντρου της μουσικής ζωής του Παρισιού, η οποία –αντιμαχόμενη την ιμπρεσιονιστική και μεταρομαντική μουσική– επηρέασε πολύ την εξέλιξη της γαλλικής μουσικής παιδείας. Από το 1939 έως το 1950 έμεινε στην Αμερική. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι, ανέλαβε την έδρα της σύνθεσης στο Κονσερβατουάρ. Συγκεντρώνοντας τις πιο ποικίλες εμπειρίες, ο Μ. έφτασε σε προσωπική εκφραστική τελειότητα μέσω της πολυφωνικότητας, την οποία ανέβασε σε επίπεδο αυστηρού συνθετικού συστήματος. Ταυτόχρονα είχε την ικανότητα να κατανικήσει τους πειρασμούς της μόδας και να αξιολογήσει τις διάφορες εμπειρίες που του παρουσιάστηκαν, με βάση την κριτική του διαίσθηση, γνώρισμα αυθεντικού καλλιτέχνη. Από το εξαιρετικά πλούσιο έργο του ξεχωρίζουν οι όπερες Ο φτωχός ναύτης (Le pauvre matelot, 1927), Χριστόφορος Κολόμβος (Christoph Colomb, 1930), Μπολιβάρ (Βοlίναr, 1950), Δαβίδ (Daνid, 1954) καθώς και πολυάριθμα έργα συμφωνικής μουσικής, για έγχορδα και διάφορες συνθέσεις μουσικής δωματίου.